امروزه با گسترش وسایل ارتباطی ، زمینه تبادل اطلاعات در سطح بسیار وسیعی فراهم آمده است. و روزانه با انبوهی از این اطلاعات و اخبار رو به رو هستیم. برخی از این اخبار که مربوط به امور سیاسی حاکم بر جهان و جامعه خودمان است، خواه و نا خواه به صورت مستقیم در زندگی ما نیز تاثیر گذار است. از این رو جامعه ای  که دین را از سیاست جدا نمی داند و خود را در مورد مسائل سیاسی مسئول می داند ؛ لازم است تفکر و تحلیل سیاسی داشته باشد . 

روی تصویر کلیک کنید 

7- ترویج فساد و گناه

مورد آخر از شیوه های مبارزاه فرهنگی ، ترویج فساد و گناه است . دمیدن نفخه شیطانی فساد در کالبد روحانی جامعه اسلامی به معنای خشکاندن ریشه های فرهنگ است . در این تهاجم رواج دادن انحرافات جنسی و تضعیف مبانی اخلاقی مسلمانان در اولویت اصلی است . تا با گستردن دام فساد و فحشا و گسترش بی بند و باری ، نیروی محرکه ی حکومت مسلمانان را که همان ایمان جوانان است از کار بیاندازند . در نتیجه جوانانی که تا چندی پیش مشغول جهاد در عرصه های مختلف بودند به سوی جایگاه های فساد کشیده شده و با گذشت زمان دین را فراموش کنند .

6-پخش شایعه

شایعه پرا کنی سابقه ای به درازای تاریخ بشر دارد . شایعه که معمولا به هنگام فقدان خبر ساخته می شود ، از این جهت که نشان دهنده میزان تاثیر پذیری جامعه از مطالب بی اساس را نشان می دهد حائز اهمیت است . زیرا شایعه ای که ساخته و پخش می شود حتما با انگیزه ای همراه است . حال کسی که شایعه را می سازد گاه از افراد خود دشمن است . و اگر متوجه شود که نشر شایعه در میان احاد مردم اثر گذار است ، هیچگاه این موقعیت را برای ضربه زدن از دست نخواهد داد .

5- بهره گیری از هنر های فاسد :

دهخدا در تعریف هنر می نویسد « این کلمه در واقع به معنای آن درجه از کمال آدمی است که هشیاری و فراست و فضل و دانش را در بر دارد و نمود آن صاحب هنر را برتر از دیگران می نماید .»[1] هنر ، زبان گویای احساسات و اندیشه های افراد است . از این رو با نگاه به هنرهای موجود در یک جامعه می توان تا حد زیادی با اعتقاد و اندیشه های آنان پی برد .

 البته چون هنر اثری موافق با طبع انسانی است لازم است در اختیار تعالی و رشد فرهنگ قرار بگیرد . 

4- حمله به نماد ها و شعائر دینی

«شعائر جمع شعیره به معنای علامت و نشانه آمده است »[1] و در اصطلاح در معنای عام استفاده شده است و « منحصر به موارد تصریح شده در قران نیست ؛ بلکه هر مکان و علامتی که برای عبادت باشد و انسان را به یاد خدا بیاندازد ، جزء شعائر اسلامی محسوب می شود .»[2]

اصلی ترین ویژه گی نماد ها این است که همه نماد ها به ماورای خود اشاره کرده و در عین حال ، در واقعیت چیزی که بدان اشاره می کنند شریک هستند . 

3- ایجاد تردید در مقدسات

این شیوه از همان اویل بعثت انبیاء ( علیهم السلام ) شکل گرفت و دلیل مورد توجه قرار گرفتنش نیز واضح است ؛ زیرا آنچه که شخص دین دار را ، به مجاهدت و تلاش در راه خدا و دفاع از ارزش ای دینی اش وا می دارد ، ایمان به درستی راهی است که که آن را انتخاب کرده است . پس به هیچ وجه حاضر به عقب نشینی از عقایدش نمی شود . ولی اگر بتوان در اعتقادتش ایجاد شک و شبهه کرد ، او از درون دچار تزلزل شده و از ادامه مسیر منصرف خواهد شد .

2 – رقیب سازی عقیدتی

یکی دیگر از شیوه های مبارزه فرهنگی ، رقیب سازی عقیدتی است . منظور از رقیب سازی ، تلاش دشمن برای ایجاد خط فکری دلخواه در مقابل جریان حق می باشد ، تا از این طریق اذهان عمومی را از توجه به دین حق باز بدارد وباعث تحلیل نیرو های اجتماعی شود . این شیوه که معمولا با اهداف بلند مدت طرح ریزی می شود ، در عین کم هزینه بودن برای دشمن ، اما برای او پر بازده است .

در این نوع از مبارزه غالبا دو هدف مهم در نظر گرفته می شود ؛ 

1 – تحریف دین

دین انتظارات متعالی بشر را بر آورده کرده  و آنچه را که برای رسیدن به زندگی ایده آل و حیات طیبه نیاز داشته باشد را در اختیار او قرار می دهد . لکن افرادی با انگیزه های متفاوتی نظیر هوس و میل درونی ، زمینه سازی های سیاسی ، حفظ موقعیت اجتماعی ، راحت طلب و ... دست به تحریف ادیان الهی می زنند . این تحریف ها  معمولا از سوی دشمنان خارجی و یا از طرف دانشمندان و علماء متظاهر به ایمان صورت می گرفته است که علماء یهود در این زمینه گوی سبقت را از دیگران ربوده اند.